Uithuilen en opnieuw beginnen...

Alle witte diamantjes zijn gequilt.

Nu de rand nog. 

Ik heb de diamantjes even op de grond gelegd om te kijken:

moet er een blauwe bies omheen? Of niet?

Denk het niet.

De rode rand is ongeveer 10 - 15 cm breed op zijn mooist.

Ik had al een patroontje uitgewerkt.

Maar helaas:er zitten grote plooien in de randstof. 

Zo lelijk. Dus quilt aan de kant gegooid. 

Tja daar ligt ie dan. Ik heb er jaren (!) aan gewerkt en nu kan ik niet verder.

Mensen die mij kennen, weten: Ik haal niet uit! 

Maar ja, wat moet ik nu? De quilt met plooien laten liggen??

Dus grommend de rand los getornd.

De randstof gestreken.

En er deze keer met de machine weer aangezet.

Er zaten zulke grote plooien in, dat ik wel 5 cm overhield.

Maar nu ligt de randstof glad en kan ik em quilten.

Nog even doorzetten dus. Ik ben er bijna :-)

grtjes Ingrid

We zijn er bijna ...

we zijn er bijna,

maar nog niet helemaal.

Een versje dat ik vaak zong op de achterbank van de auto van mijn vader

als we weer eens naar de oma's in Haarlem gingen.

Een rit van ongeveer 2 uren. 

En bij alle 7 fietsbruggetjes waar we tussen Alkmaar en Haarlem onderdoor kwamen, 

riep mijn vader: "Bukken!!"

We deden het ook nog ;-)

Ik ben bijna klaar met mijn rode diamantjes.

Het is wel een enorme klus, hoor!

De buste van Jane in het midden:

En alle witte effen blokjes die eenzelfde motiefje krijgen:

Ondertussen kom ik de mooiste blokjes weer tegen.

Applicatieblokje:

Leuke driehoekjes, waar ik wel een hele quilt van zou kunnen maken:

En een blokje met een emotionele betekenis:

Ja, ik ben er bijna, maar nog niet helemaal....

Nog 1 hoek en dan de rand.

Ik hoop voor de kerst deze quilt eindelijk af te hebben.

Grtjes Ingrid

en toen moest ik snel rennen....

Een week geleden op zaterdagmiddag zit ik lekker in het zonnetje

bij mijn zus achter huis. 

Ik heb een wit patchwork blokje mee. 

Vraagt mijn zus: "Wat ga je maken?"

"Een quilt van blokjes van witte of achtergrond stofjes.", antwoord ik.

"Oh, dan heb ik nog een paar flanellen lakens die je misschien wel kunt gebruiken."

Zuslief loopt naar de schuur en komt terug met een laken met blauwe roosjes.

Dit laken heeft jaren op het bed van onze oma gelegen en is helemaal verschoten van kleur. 

Ook neemt ze een wit laken mee. Dat heeft 30 jaar op het bed van mijn zus en zwager gelegen.

Hier en daar een slijtplek, maar voor het grootste deel nog prima.

Prachtig! daar kan ik wel wat mee.

"Niks ervan!" klinkt er vanuit uit het huis.

"Dat zijn mijn poetslappen!"

Ik hoor mijn zwager aankomen en ik zet het op een rennen naar mijn auto.

Gooi de lakens op de achterbank en doe snel de deur dicht.

Zo, daar kan niemand meer bij. ;-)

Ik moet er niet aan denken dat deze prachtige roosjes besmeurd worden.

Kijk:

Dat is toch veel mooier?

Zo blijven ze voor minstens 100 jaar bewaard.

Grtjes Ingrid